Soms heb je van die momenten dat je in sterke mate geconfronteerd wordt met je lichaamsreacties. Een voorbeeld daarvan is wanneer er zich een intense stresssituatie voordoet en er adrenaline in het spel komt. Vandaag werd dat maar weer eens duidelijk.
Nog geen anderhalf uur geleden zit ik rustig aan mijn eettafel. Ik heb net een Webinar gevolgd van de belastingdienst en maak mijn laatste aantekeningen over btw-aangiftes. Dan hoor ik een berichtje op mijn telefoon binnenkomen. Het is een sms van de stichting HartslagNu. Dat er een reanimatieoproep is bij mij in de buurt en of ik als burgerhulpverlener aan wil geven of ik kom helpen of niet.
Bam!
Meteen reageert mijn lijf. De adrenaline schiet als vuurwerk mijn lichaam in. Ik ben meteen super alert, ik voel mijn spieren verstrakken, mijn hartslag schiet omhoog, net als mijn ademhaling, die versnelt en zit gevoelsmatig in mijn keel. Gelukkig kan ik nog helder nadenken en maak de snelle beslissing geen AED op te halen en direct naar het adres te rennen; ik hoor in de verte namelijk al een ambulance die een AED bij zich zal hebben. Ik trek mijn schoenen aan en gris een mondkapje mee voor ik naar buiten ren. Mijn buren zullen wel gek gekeken hebben; een hollende buurvrouw met ongestrikte veterlaarsjes, enorme Friends trui en grote frommel rommelig haar op haar kop. Ik sta er geen seconde bij stil en ren zo snel als ik kan naar het adres.
Toch raak ik niet buiten adem, de adrenaline duwt me voort. De ambulance rijdt de straat in terwijl ik als eerste de woning binnen stap. Ik zie een man op de grond liggen in de woonkamer. Hij ziet er niet goed uit. Ik kniel naast hem, zet mijn handen op het midden van zijn borst en begin de reanimatie. Op dat moment vergeet ik alles wat er om me heen gebeurt. Zit ik hier tien seconden alleen met hem? Duurt het een paar minuten voor de hulpdiensten binnen zijn? Ineens zit er een ambulance broeder naast me, bij het hoofd van de man, die allerlei handelingen begint te verrichten om de AED aan te sluiten. Hij geeft me rustige en duidelijke aanwijzingen.
Als er ook nog brandweer binnen komt neemt die mijn plek over en neem ik afstand. Zonder actieve functie voelt deze situatie ineens heel privé, dus ik besluit te gaan.
Als ik naar buiten stap, ervaar ik pas wat dit met mijn lichaam heeft gedaan. Ik hijg. Mijn hartslag is hoog. Mijn wangen worden nu pas rood. Mijn handen en benen trillen. Ik wandel rustig naar huis.
Ik kom thuis en het eerste wat ik doe is even schudden met mijn lichaam. Ik weet ondertussen, na zoveel oefening in lichaamswerk, wat mijn lijf nodig heeft om zo’n intense stressreactie los te laten. Ik moet het letterlijk van me af schudden, diep ademen en er over praten met iemand, dus ik bel een vriend. Daarna kan ik voelen dat ik goed voor mezelf heb gezorgd en dit me aangegrepen heeft, maar niet ben overspoeld met allerlei emoties.
adre·na·li·ne (de; v(m))
1(medisch) product van de bijnieren dat de hartfunctie aanzet: ergens adrenaline van krijgen erop kicken, er actief van worden
Adrenaline is een gek iets. Het is een stresshormoon dat in de bijnieren wordt aangemaakt en wat ons in bedreigende situaties kan beschermen. Het zorgt er, in zo’n spannende situatie als die van mij vandaag, voor dat ik super alert ben, hard kan rennen en kan reanimeren, zonder dat ik vermoeidheid voel. Ik heb op dat moment geen invloed op wat er gebeurt. Het overkomt me.
Toch ben ik ervan overtuigd dat ik 5 jaar geleden heel anders op deze situatie had gereageerd. Dan was ik misschien wel blind gaan rennen naar de AED en had ik niet eens meer geweten hoe ik moest reanimeren. Dan had ik daarna waarschijnlijk veel last gehad van wat er gebeurd was, was ik lang emotioneel geweest en had ik me zorgen gemaakt of ik het wel goed gedaan had. Ik ben ervan overtuigd dat de kennis over en vooral het contact met mijn eigen lichaam ervoor zorgen dat ik niet meer bevries in zo’n situatie, maar kan handelen, en heel belangrijk, ook goed voor mezelf kan zorgen.
Weet jij van jezelf hoe je lichaam reageert in dit soort situaties? Wordt jouw vechtlust gelijk aangeboord en voel je je lijf pompen van adrenaline? Klap je dicht en zorgt de adrenaline juist voor een bevriezing in je lichaam, waardoor je niet meer kunt bewegen? Of merk je dat, of je nu wilt of niet, je lichaam de andere kant op loopt, een vluchtbeweging maakt?
Lichaamsgericht coachen kan je helpen om je bewust te worden van bepaalde patronen in je gedachten, emoties en je lichaam. Door met aandacht naar je lichaam te luisteren word je je steeds bewuster van wat jij nodig hebt en kan je daar ook beter op inspelen. Ik kan je daar als lichaamsgericht coach bij helpen. Neem contact op voor een GRATIS intake/kennismakingsgesprek
PS: hoe het deze meneer verder is vergaan nadat ik weg ben gegaan, weet ik helaas niet. Ik hoop enorm dat het een goede afloop heeft gehad en dat alle hulp heeft mogen baten.
