“Soms merk je bij het loslaten pas, hoeveel je gedragen hebt wat niet voor jou bedoeld was.”*
Zo lang als hij zich kan herinneren ervaart hij zwaarte. Het leven is vooral heel moeilijk en genieten is een onbekend en zelfs een onprettig gevoel. Waar hij dit van kent? Waarvan niet? Zijn oma overleed onverwacht toen hij een baby was, waardoor zijn moeder in een depressie raakte. Als kind heeft hij daar veel van meegekregen en de overtuiging opgebouwd dat het leven iets zwaars is dat gedragen dient te worden en waar geen ruimte is voor genieten, lichtheid en vreugde. Hij heeft de rouw van zijn moeder onbewust overgenomen.
Een kind is extreem gevoelig voor hoe het met de ouder gaat. Een situatie zoals hierboven beschreven komt erg vaak voor. Deze dynamiek kan bijvoorbeeld ontstaan vanuit loyaliteit: het gaat slecht met moeder en dus ook met hem. Het doel kan ook zijn om een stukje van haar rouw voor haar te willen dragen in een poging het leven lichter te maken voor zijn moeder. Of dit ook daadwerkelijk kan is weer een ander verhaal overigens. Deze processen vinden vrijwel nooit plaats op het bewustzijnsniveau. Deze dienen dus eerst blootgelegd te worden, voor ze verandert kunnen worden.
Als je de boeken van Els van Steijn (coach en familie- en organisatieopsteller) leest dan verklaart zij dit als ‘opstijgen’, doordat je van je plek gaat als kind van je ouder en daarmee naast of zelfs boven je ouder gaat staan. Neem je de rouw van een van je ouders over dan heeft dat gevolgen voor hoe je zelf in het leven staat. Het kan onder andere depressie, burn-out, relatieproblemen, jezelf overschreeuwen, een dik pantser waar niemand doorheen komt, verslaving of verlies van contact met het lichaam (een wandelend hoofd) tot gevolg hebben.
Elk kind wil dat het zijn ouders goed gaat. Zelfs als dit ten koste van de eigen gezondheid of het eigen geluk gaat. Het patroon wat in de jaren ontstaan is blijft in stand, doordat onder alles een existentiële angst zit dat het hele familiesysteem in elkaar stort wanneer jij stopt met doen wat je doet in een poging alles draaiende te houden.
In een van de sessies geef ik hem een voorwerp dat symbool staat voor de zwaarte die zijn moeder ervaart sinds het overlijden van zijn oma. De zwaarte waar hij al zijn hele leven mee geconfronteerd wordt.
“Hoe voelt dat?”
“Zwaar. Niet prettig.”
“Waarom heb je het nog vast?”
“Omdat je het aan me gaf.”
“En wie bepaalt dat het daarmee van jou is?”
Dit bewustzijn is de eerste stap naar verandering. Vervolgens gaat het over acceptatie, overgave, aannemen van wat er is en verantwoordelijkheid nemen voor je eigen leven. Afdalen. Dit proces van afdalen en heling gaat in stappen.
Lichaamsgerichte coaching kan je helpen deze dynamieken in jouw leven bloot te leggen en het proces van heling in gang te zetten. Benieuwd wat ik hier in voor je kan betekenen? Maak dan een afspraak met mij voor een geheel gratis en vrijblijvend intakegesprek via mijn website.
*(quote komt van Tara schrijft)
